Η αναπάντεχη αντίδραση που προκαλεί το κλάμα του μωρού - Μελέτη έδειξε τι συμβαίνει στο σώμα μας

Για τους νέους γονείς δεν υπάρχει κάτι περισσότερο αγχωτικό από το κλάμα του μωρού τους. Ωστόσο, είναι τέτοια η δύναμη του κλάματος ενός μωρού, που δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο.

Το κλάμα είναι το μοναδικό «όπλο» που έχουν τα μωρά για να επικοινωνήσουν τα συναισθήματά τους κι αυτός ο ήχος έχει έντονες επιπτώσεις στους ανθρώπους, με κυριότερη την αύξηση της θερμοκρασίας του προσώπου.  

Το κλάμα ενός μωρού πυροδοτεί μια ταχεία συναισθηματική αντίδραση, τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες, σύμφωνα με ερευνητές.

Η θερμική απεικόνιση αποκάλυψε ότι οι άνθρωποι ένιωσαν μια ορμή αίματος στο πρόσωπο, η οποία αύξησε τη θερμοκρασία του σώματός τους, την ώρα που άκουγαν ηχογραφήσεις με κλάματα μωρών. Το φαινόμενο μάλιστα, ήταν πιο ισχυρό και πιο συγχρονισμένο όταν τα μωρά ήταν περισσότερο αγχωμένα, με αποτέλεσμα να παράγουν πιο χαοτικά και δυσαρμονικά κλάματα.

Η μελέτη, που δημοσιεύει ο Guardian, υποδηλώνει ότι οι άνθρωποι αντιδρούν αυτόματα σε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του κλάματος, που εντείνεται όταν τα μωρά πονούν.

«Η συναισθηματική αντίδραση στο κλάμα εξαρτάται από την "ακουστική τραχύτητά" του», δήλωσε ο Nicolas Mathevon, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Saint-Etienne στη Γαλλία. «Είμαστε συναισθηματικά ευαίσθητοι στις ακουστικές παραμέτρους που κωδικοποιούν το επίπεδο πόνου στο κλάμα ενός μωρού».

Τι έδειξε η θερμική κάμερα

Η φύση εξόπλισε τα μωρά με ένα κλάμα, που είναι δύσκολο να αγνοηθεί, προκειμένου να αυξήσει τις πιθανότητές τους να λάβουν τη φροντίδα που χρειάζονται. Αλλά δεν είναι όλα τα κλάματα των βρεφών ίδια. Όταν ένα μωρό βρίσκεται σε πραγματική δυσφορία, συστέλλει δυνατά το θώρακά του, παράγοντας αέρα υψηλότερης πίεσης που προκαλεί χαοτικές δονήσεις στις φωνητικές χορδές. Αυτό παράγει «ακουστική τραχύτητα» ή, πιο τεχνικά, δυσαρμονικούς ήχους που ονομάζονται μη γραμμικά φαινόμενα (NLP).

Για να δουν πώς αντιδρούσαν οι άνδρες και οι γυναίκες στο κλάμα των βρεφών, οι επιστήμονες έπαιξαν ηχογραφήσεις σε εθελοντές με ελάχιστη ή καθόλου εμπειρία με μωρά. Ενώ άκουγαν, οι συμμετέχοντες βιντεοσκοπούνταν με μια θερμική κάμερα που κατέγραφε ανεπαίσθητες αλλαγές στη θερμοκρασία του προσώπου τους.

Οι ενήλικες άκουσαν 16 διαφορετικά κλάματα σε τέσσερις συνεδρίες και αξιολόγησαν αν το μωρό ένιωθε δυσφορία ή έντονο πόνο. Τα κλάματα καταγράφηκαν από μωρά σε διαφορετικά επίπεδα δυσφορίας, που κυμαίνονταν από δυσφορία στο μπάνιο μέχρι το να αισθάνονται το τρύπημα μιας βελόνας στη διάρκεια του εμβολιασμού τους.

Πλάνα από τη θερμική κάμερα έδειξαν ότι άνδρες και γυναίκες αντιδρούσαν στο κλάμα των μωρών με τον ίδιο τρόπο. Τα κλάματα με το μεγαλύτερο NLP, ανεξάρτητα από την ένταση, αξιολογήθηκαν ως προερχόμενα από μωρά που πονούσαν πραγματικά και προκάλεσαν τις μεγαλύτερες αλλαγές στη θερμοκρασία του προσώπου των ενηλίκων.

Στη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Journal of The Royal Society Interface, οι επιστήμονες περιγράφουν πώς η Νευρογλωσσική Προγραμματισμένη Γλώσσα (NLP) στο κλάμα των μωρών παράγει μια αυτόματη απόκριση σε άνδρες και γυναίκες, υποδεικνύοντας ότι οι άνθρωποι εντοπίζουν τα ακουστικά χαρακτηριστικά για να διακρίνουν μεταξύ μωρών που είναι απλώς ανικανοποίητα και εκείνων που πονούν πραγματικά.

«Όσο περισσότερο πόνο εκφράζουν οι κραυγές, τόσο ισχυρότερη είναι η αντίδραση του αυτόνομου νευρικού μας συστήματος, υποδεικνύοντας ότι αισθανόμαστε συναισθηματικά τις πληροφορίες πόνου που κωδικοποιούνται στις κραυγές», δήλωσε ο Mathevon. «Κανείς δεν είχε μετρήσει ποτέ την αντίδρασή μας στις κραυγές με αυτόν τον τρόπο και είναι πολύ νωρίς για να γνωρίζουμε αν θα υπάρξουν πρακτικές εφαρμογές κάποια μέρα».

Οι γυναίκες δεν είναι πιο ευαίσθητες στο κλάμα των μωρών

Η μελέτη έρχεται σε συνέχεια της έρευνας που διεξήγαγαν ερευνητές στη Δανία τον περασμένο μήνα, η οποία αμφισβητεί τον ισχυρισμό ότι οι γυναίκες είναι προγραμματισμένες να ξυπνούν πιο εύκολα από τους άνδρες όταν ένα μωρό αρχίζει να κλαίει. Διαπίστωσε ότι οι άνδρες ήταν εξίσου πιθανό με τις γυναίκες να ξυπνήσουν από βρέφη που κλαίνε, παρά το γεγονός ότι οι μητέρες ήταν τρεις φορές πιο πιθανό να σηκωθούν και να φροντίσουν το παιδί.

Οι λόγοι για την ανισότητα είναι υπό συζήτηση, αλλά η καθηγήτρια Christine Parsons, επικεφαλής της ομάδας, πρότεινε δύο πιθανούς παράγοντες. Πρώτον, οι μητέρες συχνά έπαιρναν άδεια μητρότητας πριν οι πατέρες πάρουν άδεια πατρότητας και μάθαιναν πώς να ηρεμούν το μωρό τους νωρίτερα. Δεύτερον, όταν οι μητέρες θήλαζαν, ίσως ήταν λογικό για τους πατέρες να μην ξυπνούν.

«Μεγάλο μέρος της προηγούμενης εργασίας σχετικά με τις φυσιολογικές αντιδράσεις των ενηλίκων στο κλάμα των βρεφών έχει εξετάσει τον καρδιακό ρυθμό, την αγωγιμότητα του δέρματος ή ακόμα και τις αντιδράσεις του εγκεφάλου. Επομένως, αυτή η μελέτη είναι καινοτόμος», δήλωσε η Parsons.

«Οι άνθρωποι συχνά υποθέτουν ότι θα υπάρχει σαφής διάκριση μεταξύ ανδρών και γυναικών στον τρόπο που αντιδρούν στο κλάμα. Οι συγγραφείς ξεκίνησαν να το δοκιμάσουν αυτό και δεν βρήκαν στοιχεία για κάποια διαφορά», πρόσθεσε. «Μείναμε επίσης έκπληκτοι από το πόσο μικρή ήταν η διαφορά μεταξύ ανδρών και γυναικών».